Bevorderen van rolstoeltennis: noodzaak of onzin?

Rolstoeltennis heeft in Nederland slechts 100 actieve rolstoeltennissers[1], tegenover ongeveer 700.000 actieve valide tennissers. En het aantal rolstoeltennissers blijft dalen. Maar in Nederland hebben ongeveer 1.7 miljoen mensen een lichte of ernstige lichamelijke beperking. Waarom is de groep rolstoeltennissers dan zo klein?

Er is weinig gelegenheid voor rolstoeltennissers om te tennissen. Veel tennisparken zijn niet rolstoelvriendelijk en je kunt niet overal als rolstoeltennisser tennislessen volgen. Om de gelegenheid te verhogen worden er rolstoeltennistoernooien georganiseerd. Dit jaar is echter het Lockhorst On Wheels te Leusden helaas niet doorgegaan door een tekort aan deelnemers. Dit probeer ik kort in dit artikel te verklaren.

Als toernooiorganisatoren krijgen we te weinig input vanuit de KNLTB (Koninklijke Nederlandse Lawn Tennis Bond) op het gebied van rolstoeltennis. Ook kunnen wij als organisatoren de KNLTB nauwelijks bereiken, waardoor we met onbeantwoorde vragen blijven zitten. De verantwoordelijken zijn helaas slecht of nooit bereikbaar. Daarnaast ondersteunt de KNLTB geen regionale trainingen meer. Je zou kunnen zeggen dat de KNLTB haar handen ervan af getrokken heeft en dat het rolstoeltennis op de schouders rust van de welwillende toernooiorganisatoren. Een voorbeeld: Als je ingeschreven staat voor de nieuwsbrief van de KNLTB gaat het voor 99% over valide tennis. In verhouding klopt dat natuurlijk wel: 700.000 actieve valide tennissers tegenover 100 actieve rolstoeltennissers. Maar als er weinig aandacht wordt besteedt aan rolstoeltennis bij dé organisatie voor tennis, komen er zeker niet meer rolstoeltennissers bij. Rolstoeltennis is een kostbare hobby, want naast een tennisracket, ballen, kleding, heb je ook nog een sportrolstoel nodig à 3000 euro. Als je dan als persoon met een beperking merkt dat de KNLTB nauwelijks bezig is met rolstoeltennis, nemen velen van hen ook niet de stap om nog te gaan tennissen.

De 100 actieve rolstoeltennissers op ranglijstniveau zijn hier ook de dupe van. De -toch al weinige- toernooien kunnen nu niet meer doorgaan doordat er te weinig deelnemers zijn. Over een jaar stoppen deze rolstoeltennissers dan misschien ook met tennis. Dan blijft er nog maar een klein clubje van rolstoeltennissers over die internationaal tennissen.

Hier wil ik met mijn stichting; Stichting BRNL (Stichting ter Bevordering van Rolstoeltennis In Nederland) verandering in brengen. Aanvankelijk door het mede organiseren van toernooien in Leusden en Amersfoort, maar in de toekomst wil ik meer algemeen de belangen van het rolstoeltennis behartigen. Hiervoor is geld en erkenning nodig. Ik hoop dan ook dat de KNLTB wil gaan samenwerken met mijn stichting en de vele toernooiorganisatoren om rolstoeltennis in Nederland weer populair en laagdrempelig te maken

[1] Actieve rolstoeltennissers: rolstoeltennissers, die deelnemen aan ranglijsttoernooien. In totaal zijn er ongeveer 500 rolstoeltennissers.